آبزیان

پرورش آبزیان به دانش و درک جامعی از تغذیه، مواد غذایی، خوراک و روش های تغذیه نیاز دارد. در مقایسه با تغذیه دام، تغذیه آبزیان نسبتاً جدید است. آبزیان همانند دام، به پروتئین، لیپیدها، کربوهیدرات ها، ویتامین ها، مواد معدنی و سایر مواد افزودنی خوراک برای تأمین نیازهای فیزیولوژیکی رشد و تولید مثل نیاز دارند.
طی دهه گذشته، جهان شاهد رشد چشمگیری در صنعت پرورش آبزیان در بسیاری از کشورهای در حال توسعه بوده است و به طور صریح توافق شده است که تولید و پرورش آبزیان به روند افزایشی خود ادامه دهد. در حال حاضر این امر در کشورهای در حال توسعه آسیایی و آفریقایی نمود بیشتری دارد. تغذیه نقش اساسی در توسعه پایدار پرورش آبزیان دارد.

استفاده از فناوری های نوین در افزایش بهره وری و کاهش هزینه تولید ازجمله موارد مهم در آبزی پروری پایدار است. بیش ترین مطالعات در آبزی پروری پایدار در ارتباط با استراتژی های تغذیه و بهینه سازی ترکیبات غذایی برای گونه های مهم ماهیان تجاری قابل پرورش می باشد. این مطالعات در جهت افزایش کارایی ترکیبات مغذی نظیر پروتئین ها، چربی ها و افزایش قابلیت هضم آن ها می باشد. تغذیه مناسب به‌عنوان شاخص حیاتی در ارتقاء رشد طبیعی و سلامت موجود مؤثر است. بنابراین دستیابی به الگوها و عوامل مختلف که بتواند افزایش بازدهی رشد را به همراه داشته باشد، از اهداف مهم مدیریت پرورشی قلمداد می گردد.

بهینه سازی شاخص های تغذیه ای و سلامت می تواند باعث سازگاری اکولوژیکی، رشد بهتر و کاهش تلفات سنگین در پرورش آبزیان گردد. افزایش توان تولید ماهی و سایر آبزیان پرورشی ارتباط بسیار نزدیکی با ارتقاء کارآیی تغذیه دارد. مکمل های ویتامینه و معدنی می توانند از طریق بهینه سازی متابولیسم سوخت و ساز مواد غذایی و ایجاد شرایط اکولوژیکی مطلوب در سیستم های پرورشی، عملکرد رشد را ارتقاء دهند. آنالیز موجود در مکمل های این شرکت اثرات بسیار مثبتی را در افزایش بهره برداری از غذا، قابلیت هضم پروتئین، کارآیی پروتئین و چربی در ماهیان دارد. به کارگیری اصولی مکمل ها، فاکتورهایی مانند طول، وزن نهایی و ضریب رشد را در آبزیان پرورشی بهبود می بخشد. بنابراین مکمل ها را می توان به‌عنوان یک راهبرد مهم و کارآمد برای تولید بهتر محصولات آبزی از طریق کنترل بیولوژیکی در مزارع پرورشی پیشنهاد نمود.

با توجه به اینکه نیازهای تغذیه ای ماهیان سرد آبي بخصوص در استخرهای پرورشي بسیار زياد می باشد به همین منظور می توان با افزودن مكمل های ويتامینه و معدني به جیره غذائي موجب افزايش سرعت رشد، جلوگیری از بیماري های ناشي از کمبود ويتامین ها و مواد معدني، کاهش تلفات، افزايش مقاومت در برابر بیماري ها شد و از آثار سوء تغذيه ناشي از کمبود اين مواد و يا جیره بالانس نشده جلوگیری کرد.
موارد مصرف:
آبزیان
مزایا:
تامین مواد کمیاب مورد نیاز انواع ماهی های سرد آبی و گرم آبی و زینتی، افزایش اشتها و رشد، افزایش قدرت ماندگاری بویژه در دوره نوزادی ، جلوگیری از تلفات و تنظیم سوخت و ساز بدن ، کمک به جذب بهتر مواد غذایی و بهبود ضریب تبدیل غذایی، تشکیل بهتر اسکلت استخوان ها و پولک ها و عضلات، پیشگیری از ناهنجاریهای شکلی (دفرمه شدن)، کوژپشتی، کوتولگی و تشکیل نشدن باله ها و سرپوش آبششی و ناهنجاری های چشمی.
مقدار مصرف: با گروه فنی شرکت تماس حاصل فرمایید.
مدت نگهداری: دوام و پایداری مکمل از تاریخ تولید به مدت 12 ماه است.

بسته بندی: پاکت های 25 کیلوگرمی.

شرایط نگهداری: در جای خشک و خنک و بر روی پالت نگهداری شود.

ویتامین ها :
ویتامین ها مواد آلی پیچیده ای هستند که به میزان کم برای رشد، تولید مثل، سلامتی، متابولیسم کلی مورد نیاز بوده و اکثر کارهای حیاتی بدن به کمک آنها انجام میشود. به عبارتی می توان آنها را کاتالیزورهای حیاتی نام برد. وجود ویتامین ها در جیره غذائی آبزیان که از غذای زنده استفاده نمی کنند مانند قزل آلا ضروریست. در بين ويتامين هاي مختلف، ويتامين C بسيار مورد توجه است و در اثر كمبود آن علائمي مانند خون ريزي كبد، كليه ها، ماهيچه و ايجاد خميدگي در استخوان ها ديده مي شود.

عوامل موثر در میزان مصرف ویتامین ها :

سن    2. میزان رشد     3. شرایط فیزیولوژیک     4. شرایط محیطی       5. آنالیز جیره      6. وضعیت سلامتی ماهی

11  نوع ویتامین محلول در آب و 4 نوع ویتامین محلول در چربی وجود دارد.

ویتامین های محلول در آب عبارتند از : اسید آسکوربیک، کولین، اینوزیتول، تیامین، ریبوفلاوین، نیاسین، پیرودکسین، اسید پنتونئیک، بیوتین، اسید فولیک و سیانوکوبالامین.

ویتامین های محلول در چربی شامل : ویتامین A  . E . D. K

مهمترين ويتامين محلول در چربی، ويتامين A می باشد که براي ديد طبيعي ماهي بسيار مهم است و در حفاظت از پوست ماهي نيز نقش دارد و كمبود یا نبود آن در جيره آبزیان منجر به بيرون زدگي كره چشم (اگزوفتالمی) و افزايش خطر ابتلا به بيماري در بدن ماهي مي شود. از طرفي اين كمبود باعث كاهش اشتها، كندي رشد، تحلیل كبد، آنمی، خون ريزي در چشم و پوست، خرابي باله ها و نرم شدن سرپوش آبششي و متعاقبا افزايش مرگ ومير خواهد شد.
ویتامین Dهم در استحکام و محكم شدن استخوان بندي و جذب كلسيم و فسفر در روده كوچك نقش دارد.
ويتامينE  به عنوان يك آنتي اكسيدان طبيعي ایفای نقش مي كند. آثار کمبود اين ويتامين به ندرت بروز مي كند زيرا در بسياري از مواد غذايي وجود دارد ولي كمبود آن در دماي ۶ تا ۱۲ درجه سانتي گراد با علائمي همچون: كاهش رشد، كاهش مصرف غذا و نرم شدن ماهيچه ها ديده مي شود. اگر میزان ویتامین های محلول در چربی بیش از حد نیاز باشند در بافت های بدن تجمع پیدا کرده و حالت مسمومیتی رخ میدهد که به آن Hypervitaminosis می گویند.

اگر بخواهیم به این نوع مسمومیت جزئی تر نگاه کنیم می توان اینطور بیان نمود :

افزایش ویتامین A منجر به : کاهش رشد و هماتوکریت، نکروز شدید
افزایش ویتامین D  منجر به :کاهش رشد، سستی و بی حالی
افزایش ویتامین E  منجر به : رشد ناچیز و شروع تلفات

در جیره نویسی آبزیان جهت تامین اقلام ویتامینه مورد نیاز ماهی ترکیبی فرموله و آماده می شود که اغلب در انتهای فرایند تولید به محصول اسپری می شود و اغلب به آن مکمل ویتامینه گفته می شود.

مواد معدنی :
اگرچه عناصر معدني به مقدار بسیار کم باید در تغذیه آبزیان وجود داشته باشد ولی همين مقدار كم براي رشد و نمو آنها بسيار ضروري است در غير اين صورت سلامت این موجودات به خطر مي افتد. یکی دیگر از مواد غیر انرژی زا در جیره آبزیان محسوب می شوند و باعث استحکام، سختی استخوان ها و افزایش سوخت و ساز ماهی و میگو می شوند.

مواد معدنی به 4 دسته تقسیم می شوند :

عناصر اصلی آن شامل کربن، هیدروژن، اکسیژن و ازت می باشند و از طریق مواد غذائی تامین شده و در فعالیت های متابولیکی بدن نقش دارند.
عناصر پر مصرف: شامل کلسیم، فسفر، منیزیوم، سدیم، کلر، پتاسیم، و گوگرد هستند. میزان نیاز ماهی به این عناصر بیش از 100 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم جیره می باشد.
عناصر کم مصرف: میزان نیاز ماهی به این عناصر کمتر از 100 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم جیره است که به عنوان مثال می توان به عناصری مانند آهن، مس، روی، منگنز، نیکل، کبالت، مولبیدن، سلنیوم، کروم، ید، فلوئور، قلع، سیلیسیم و وانادیوم اشاره نمود. این عناصر در ساختمان آنزیم ها نقش دارند.
عناصر سمی : شامل سرب، جیوه، آلومینیوم، آرسنیک، آنتیموان، کادمیوم و کروم بوده که میزان سمیت آنها به میزان سختی آب بستگی دارد.

نکته مهم: میزان احتیاج آبزیان به مواد معدنی توسط غلظت آنها در محیط تعیین می شود، ماهیان آب های شیرین دسترسی کمتری به مواد معدنی طبیعی دارند و بنابراین باید در مکمل های معدنی تامین نیاز بیشتری صورت گیرد.